Υπερείδης

Αθηναίος ρήτορας και πολιτικός (Αθήνα 389 π.Χ. – Κλεωνές 322 π.Χ.). Μαθητής του Ισοκράτη (και ίσως του Πλάτωνα), τοποθετείται ως ρήτορας, κατά την κρίση των αρχαίων, μετά το Δημοσθένη, αν και το ύφος του δεν έχει τη δύναμη του δημοσθενικού λόγου. Από τους λόγους του σώζονται μόνο αποσπάσματα, μερικοί όμως αποκαταστάθηκαν, ως προς ένα μέρος ή ολοκληρωτικά, με βάση διάφορους αιγυπτιακούς παπύρους: Κατά Δημοσθένους, Υπέρ Λυκόφρονος, Υπέρ Ευξενίππου, Κατά Φιλιππίδου, Επιτάφιος, Κατ’ Άθηνογένους. Ως πολιτικός ανήκε στο δημοκρατικό αντιμακεδονικό κόμμα και απέκτησε, νέος ακόμα, τη φήμη του ορμητικού πολιτικού ρήτορα. Κατηγόρησε τον Αυτοκλή (360 π.Χ.) και τον Φιλοκράτη (343 π.Χ.) για την ειρήνη με το Φίλιππο και όταν άρχισαν οι εχθροπραξίες (340 π.Χ.) πρωτοστάτησε στην προετοιμασία για την άμυνα της Αθήνας. Μετά την ήττα της Χαιρώνειας (338 π.Χ.) πρότεινε αντίσταση μέχρις εσχάτων και εξαιρετικά μέτρα, όπως την απελευθέρωση των δούλων, για να χρησιμοποιηθούν εναντίον του Φίλιππου. Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου (323 π.Χ.) υπήρξε, μαζί με το Δημοσθένη, η ψυχή της αντιμακεδονικής εξέγερσης στο λεγόμενο Λαμιακό πόλεμο και εκφώνησε για τους Αθηναίους που έπεσαν τον περίφημο Επιτάφιο, που έχει ως κέντρο τη μορφή του φίλου του Λεωσθένη, Αθηναίου στρατηγού που είχε σκοτωθεί. Θανατώθηκε με διαταγή του Αντίπατρου μετά τη μάχη της Κραννώνας.